Dorische zuil
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
De Dorische zuil is een van de drie hoofdtypen zuilen uit de klassieke Griekse architectuur, gekenmerkt door zijn eenvoud, robuuste uiterlijk en het ontbreken van een voetstuk.
Omschrijving
De Dorische orde, de oudste van de Griekse bouworden, kenmerkt zich door de Dorische zuil. Deze zuil staat direct op de stylobaat (de bovenste trede van de tempeltrap) en heeft een eenvoudig kapiteel dat bestaat uit een rond kussen (echinus) en een vierkante dekplaat (abacus). De schacht van de zuil is voorzien van verticale groeven, cannelures genoemd, die bij de Dorische orde met een scherpe naad samenkomen. De hoogte van de zuil is relatief gering in vergelijking met de diameter, wat bijdraagt aan de statige en strakke uitstraling. Boven op de zuilen rust de architraaf, gevolgd door de fries die afwisselend versierd is met trigliefen (steenblokken met drie inkervingen) en metopen (beeldenvelden). Hoewel de Dorische orde soberder is dan de Ionische en Korinthische orden, kunnen de metopen versierd zijn met reliëfsculpturen. De Romeinen namen de Dorische orde over en pasten deze soms aan, onder meer door het toevoegen van een basement en het slanker maken van de zuilen. De Dorische orde is toegepast in vele tempels in het Middellandse Zeegebied, met bekende voorbeelden als het Parthenon in Athene en de Hera-tempel in Paestum.
Vergelijkbare termen
Ionische zuil
Gebruikte bronnen: